مقدمه

توبه در لغت به معنی بازگشت (هر نوع بازگشتی) و بازگشت از گناه و ندامت و پشیمانی می باشد و در اصطلاح عبارت است از ترک گناهان کنونی و عزم بر ترکشان در آینده و تدارک تقصیر گذشته و به عبارتی دیگر به معنی بازگشت از گناه قولی و فعلی و فکری است.  یکی از الطاف بی کران خداوند بر بندگانش پذیرفتن توبه است تا از تاریکی شیطان رها شده و به نور رحمت الهی نائل گردد.

خداوند در قرآن کریم همه مؤمنان را به توبه فرا می خواند: ای مؤمنان به سوی حق توبه کنید تا فلاح و رستگاری نصیب شما بشود. این آیه نوید رحمت الهی است که همه بندگان حتی گنهکاران را به راه سعادت می خواند تا خشنودی پروردگار را از آن خود کنند

توبه در قرآن

در قرآن کریم بیش از 80 بار سخن از توبه و بازگشت به سوی خدا و قبولی توبه به میان آمده است. توبه در قرآن هم به بنده نسبت داده شده و هم به خدا و هم به هر دو معنا بسیار آمده است. از آن جمله آیه ی شریفه ذیل است:

«هرگاه آنانکه به آیات ما ایمان دارند نزد تو آیند بگو سلام بر شما! پروردگار رحمت را بر خود قرض کرده؛ هر کس از شما کار بدی از روی نادانی کند، سپس توبه و اصلاح (و جبران) نماید، (مشمول رحمت خدا می شود؛ چرا که) او آمرزنده ی مهربان است.» «و من هرکه را توبه کند و ایمان آورد و عمل صالح انجام دهد، سپس هدایت شود، می آمرزم».

فهرست مطالب:

مقدمه

توبه در قرآن

تفاوت های اساسی استغفار و توبه

انواع توبه

توبه عوام

توبه خواص

توبه اخص

راه های توبه از انواع گناهان

فضیلت توبه

علت قبول نشدن توبه

شرایط صحت و کمال توبه

منابع