مقدمه
دور همه سیارات به جز عطارد و ناهید, ماه مي گردد. سیارات داخلي تعداد كمي ماه دارند. زمين يك ماه دارد و مریخ دو ماه كوچك دارد. سیارات خارجي خيلي بزرگ مانند منظومه هاي شمسي كوچك هستند. زیرا تعداد زيادي ماه دارند كه دور آنها مي گردند. سیاره مشتري 25 ماه دارد كه دست كم شش مايل يا ده كيلومتر قطر دارند و تعداد زيادي هم ماه هاي كوچك تر دارد. چهار تا از ماه هاي بزرگ تر مشتري به ماه هاي گاليله مشهورند. زیرا گاليله ستاره شناس مشهور ایتالیایی آنها را در سال 1610 با يكي از اولين تلسكوپ ها كشف كرد.
بزرگ ترين ماه گاليله بزرگ ترين ماه منظومه شمسي هم هست و گانيمد نام دارد. اين ماه حتي از سیارات پلوتون و عطارد هم بزرگ تر است. زحل 25 ماه دارد كه دست كم شش مايل يا ده كيلومتر قطر دارند و تعدادي ماه هاي كوچك تر هم دارد. بزرگ ترين ماه زحل تيتان(Titan) جوي ضخيم تر از جو زمين دارد و قطرش از پلوتون و عطارد هم بزرگ تر است. اورانوس 21 ماه دارد. تعداد ماه هاي نپتون 11 تاست. دانشمندان حدس مي زنند كه سياره هاي خيلي بزرگ شايد ماه هاي ريز خيلي بيشتري داشته باشند كه هنوز كشف نشده اند. پلوتون اصلاً ماه ندارد.
فهرست مطالب:
مقدمه
کاشفان ماه
سفر به ماه
تشکیل کره ماه
اهله ماه
حرکات ماه
اندازه ماه
دمای سطحی ماه
جو ماه
عدم وجود باد در ماه
اثر ماه در جزر و مد زمین
سنگ های ماه
چاله های موجود در سطح ماه
